معترضان بحرینی بیست و پنجم بهمن ماه در حالی نخستین سالگرد آغاز انقلاب خود را برای بازگشت دوباره به میدان مروارید (لؤلؤ) غنیمت شمرده اند كه نیروهای امنیتی رژیم آل خلیفه در كنار نظامیان عربستان سعودی برخورد با آنان را همچنان در دستور كار دارند.
میدان مروارید كه اینك در میان معترضان بحرینی به نام میدان شهدا تغییر نام داده است، به نمادی برای مقاومت مردم این كشور برای رسیدن به خواسته های خود تبدیل شده است. این امر، بویژه پس از حمله نیروهای نظامی كشورهای عضو شورای همكاری خلیج فارس موسوم به 'سپر جزیره' در بیست و سوم اسفندماه 1389 به متحصنان در این میدان و تخریب كامل آن تشدید شد.
ده ها هزار نفر از مخالفان بحرینی از روز پانزدهم بهمن ماه به روستای 'المقشع' در حاشیه 'منامه' پایتخت این كشور، رفته بودند تا در اعتراض به سركوب های یك سال اخیر حكومت آل خلیفه تحصنی یك هفته ای برگزار كنند.
البته آنان از همان آغاز، انتقال اعتراض ها را به میدان شهدا، در برنامه داشتند به طوری كه پانزدهم بهمن ماه ، 'آیات القرمزی' شاعر معروف بحرینی كه به علت سرودن شعری علیه پادشاه این كشور، سال گذشته در میدان شهدا بازداشت شده بود، به خبرگزاری انگلیسی 'رویترز' گفته بود: این تجمع فقط تجربه ای برای بازگشت است و تحصن بزودی به میدان لؤلؤ منتقل می‌شود.
بیست و پنجم بهمن ماه زمانی كه مخالفان رژیم آل خلیفه برای برگزاری مراسم سالروز 'آزادی و كرامت' راه های منتهی به میدان شهدای منامه را در پیش گرفته بودند، شبكه خبری العالم خبر از درگیری های مردم با نیروهای گارد ملی داد.
آل خلیفه در آستانه سالگرد آغاز اعتراض ها در بحرین، تدابیر امنیتی را تشدید كرده است. به گزارش بیست و چهارم بهمن ماه خبرگزاری فرانسه، نیروهای امنیتی بحرین به فعالان شیعه كه اقدام به سازماندهی تظاهرات كرده و قصد دارند به میدان مروارید در منامه بازگردند هشدار دادند.
خبرگزاری فرانسه به نقل از 'طارق حسن الحسن' رییس كل امنیت این كشور، اعلام كرد 'افرادی كه به دعوت های تحریك آمیز از طریق رسانه های همگانی برای برگزاری تظاهرات پاسخ می دهند به امنیت و نظام و آرامش داخلی آسیب می رسانند'.
این خبرگزاری یك روز قبل از آن نیز به نقل از شاهدان، از حضور پر رنگ نیروهای امنیتی در تقاطع های اصلی منامه و احداث ایست های بازرسی زیاد خبر داد.
بیست و دوم بهمن ماه نیز خبرهایی درباره ورود یگان های تجهیزاتی و نظامی جدید آل سعود به بحرین منتشر شده بود.
بنابراین به نظر می رسد همانقدر كه رسیدن به میدان شهدا برای معترضان، به مفهوم موفقیت حداقلی آنان در رسیدن به خواسته های خود است، به همان میزان و البته شاید بیش از آن، آل خلیفه و هم پیمانان منطقه ای این رژیم جلوگیری از قدم گذاردن مردم در میدان لؤلؤ به مفهوم اقتدار حكومتی و شكست برنامه های مخالفانی است كه به گفته 'شیخ حمد بن عیسی آل خلیفه' پادشاه بحرین، در گفت و گو با نشریه آلمانی 'اشپیگل'، 'وجود ندارند زیرا با یكدیگر متحد نیستند'.
این، در حالی است كه اعتراض های بیست و پنجم بهمن ماه با فراخوان گروه های مختلف بحرینی از جمله جمعیت الوفاق بحرین، ائتلاف چهاردهم فوریه، جمعیت عمل اسلامی بحرین، جمعیت پرستاران بحرین، فعالان حقوقی از جمله 'نبیل رجب' رییس مركز حقوق بشر بحرین، سازمان حقوق بشر جوانان بحرین و ... همراه بوده است.
به گزارش شبكه خبری العالم، نیروهای رژیم آل خلیفه دو تن از انقلابیون 'بنی جمره' را با خودروهای نظامی زیر گرفته و به شهادت رسانده اند. همچنین بیش از 25 نفر زخمی و تعدادی هم بازداشت شده‌اند.
گارد ملی رژیم همچنین به شماری از زنان بحرینی كه به مجتمع الدانه در نزدیكی میدان شهدا رسیده بودند حمله كرد.
تمام این اتفاق ها در شرایطی رخ می دهد كه به گزارش نوزدهم بهمن ماه خبرگزاری فرانسه، آل خلیفه از ورود خبرنگاران به بحرین ممانعت كرده است.
** سكوت؛ تنها ابزار هم پیمانان آل خلیفه
---------------------------------------------------
'محمود شریف بسیونی' رییس كمیسیون مستقل تحقیق بحرین، از طرف پادشاه این كشور برای تهیه این گزارش آن هم فقط برای دو ماه نخست آغاز اعتراض های مردمی مسوول شده بود و در نهایت، یافته های خود را نیز در اختیار شیخ حمد گذاشت. از این رو، مخالفان آل خلیفه اعتراض های فراوانی نسبت به گزارش تهیه شده دارند.
با این حال، این كمیته دوم آذرماه در گزارش خود اعلام كرد نیروهای امنیتی بحرین برای سركوب معترضان، به خشونت روی آورده اند. این كمیسیون همچنین منامه را به شكنجه فعالان سیاسی و تظاهركنندگان متهم كرد.
به گزارش بیست و سوم بهمن ماه خبرگزاری فرانسه، خشونت های سال گذشته رژیم بحرین علیه مردم این كشور 35 شهید برجای گذاشت. علاوه بر این، پنج نفر از معترضان بازداشت شده نیز در زندان بر اثر شكنجه جان باختند.
در شرایطی كه اوضاع جاری در بحرین صدای بسیاری از نهادهای حقوق بشری بین المللی را در آورده است اما شاهد مسامحه غرب و هم پیمانان منطقه ای آن هستیم.
پانزدهم بهمن ماه 'فرج فنیش' رییس بخش خاورمیانه و شمال آفریقا كمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، كه به همراه هیاتی حقوق بشری از سازمان ملل متحد طی روزهای بیست و دوم تا بیست و ششم آذر ماه به بحرین رفته بود، اعلام كرد 'در بحرین فضای رعب و وحشت حاكم بود و این حالت به سبب اقدام های خشونت آمیز و ناقض حقوق بشر آل خلیفه، در موسسات مردمی و در چهره تعداد زیادی از فعالان بحرینی دیده میشد.
وی بر ضرورت اكتفا نكردن به توصیه های كمیته حقیقت یاب تاكید كرد و افزود: موضوعات مهم دیگری چون تبعیض، گروههای به حاشیه رانده شده و موضوع تابعیت وجود دارد كه باید به آن نیز پرداخته شود و باید فرصتی برای دولت و موسسات مردم نهاد و معارضین آل خلیفه برای رسیدن به یك زمینه مشترك در موضوع تابعیت فراهم شود.
رییس بخش خاورمیانه و آفریقا كمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد تنها راه حل مشكلات موجود در بحرین را 'گفت وگوی ملی بین آل خلیفه و معارضین این كشور' دانست.
سازمان عفو بین الملل نیز پیشتر با انتشار بیانیه ای رژیم بحرین را به دلیل محكومیت تعدادی از فعالان سیاسی این كشور به حبس های طویل المدت در دادگاه نظامی محكوم كرد.
همچنین دهم بهمن ماه دیده بان حقوق بشر در گزارش سالانه خود از مواضع و سكوت جامعه جهانی در قبال انقلاب بحرین انتقاد كرد و برخوردهای خشونت بار رژیم آل خلیفه را 'سركوب سازمان یافته علیه تظاهرات مسالمت آمیز مردمی با هدف تحقق عدالت و دمكراسی' نامید.
دیده بان حقوق بشر در گزارش خود افزود: آمریكا، اتحادیه اروپا و اتحادیه عرب با انقلاب های عربی برخوردی دوگانه داشته اند؛ به رژیم مبارك تكیه كردند، رژیم قذافی را با دخالت نظامی به پایان رسانیدند، در مورد صالح در قتل معترضان یمنی سهل انگاری كردند، فشارها را بر سوریه بیشتر كردند و در تلاش برای حمایت از پایگاه نظامی آمریكا در بحرین و ترس از آنچه كه نفوذ منطقه ای ایران می نامند، از جنایت های رژیم بحرین چشم پوشی كردند.
انتقاد از آمریكا به دلیل سكوت در قبال حوادث بحرین از آن رو صورت می گیرد كه به نظر می رسد این كشور، ادعای خود را برای دفاع از حقوق بشر فدای منافع خود در بحرین كرده است.
پس از عملیات 'طوفان صحرا' مقابل عراق در سال 1370، واشنگتن و منامه درباره توافقنامه 10 ساله همكاری دفاعی (دی. سی. آ) مذاكره كردند و پایگاه 'جفیر'، به عنوان مركز اطلاعات و عمده‌ترین مركز فرماندهی نیروی دریایی آمریكا بین فیلیپین و دریای مدیترانه در اختیار ناوگان پنجم آمریكا قرار گرفت. البته نیروهای آمریكایی از سال 1350 در این پایگاه مستقر بودند.
چهاردهم مردادماه خبرگزاری فرانسه به نقل از روزنامه آمریكایی 'واشنگتن پست' خبر تمدید این توافقنامه را تا سال 1395 منتشر كرد.
وزارت امورخارجه آمریكا هشتم بهمن ماه در واكنش به انتشار گزارش هایی از ارسال نسخه اصلاح شده قراردادی تسلیحاتی بین آمریكا و بحرین به كنگره اعلام كرد این قرارداد شامل تجهیزاتی می شود كه نمی توان از آنها در سركوب معترضان بحرینی استفاده كرد و كاربرد بیشتر این تجهیزات در زمینه دفاع خارجی یا حمایت از عملیات ناوگان پنجم آمریكا است.
در این بیانیه آمده است: آمریكا برای كمك به اصلاحات در بحرین به حمایت امنیتی خود از منامه ادامه می دهد.
سه روز بعد نیز روزنامه مصری 'الیوم السابع' فاش كرد آمریكا قراردادی را برای فروش تجهیزات نظامی به رژیم آل خلیفه امضا كرد كه شامل فروش مقادیر اعلام نشده ای از تجهیزات نظامی است. این قرارداد موجب اعتراض برخی اعضای كنگره شد و تاكید كردند 'امضای این قرارداد موجب القای پیامی نادرست از پایبندی آمریكا به حقوق بشر می شود'.
بیستم بهمن ماه آمریكا تلاش كرد بخشی از بازی های همیشگی خود را در زمین حقوق بشر بحرین از سر بگیرد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، 'مایكل پوزنر' معاون وزیر امور خارجه آمریكا، طی سفر خود به بحرین گفت: ما اخبار موثقی در دست داریم كه پلیس فشارهای خود را افزایش داده و از گاز اشك آور به طور گسترده و بی رویه استفاده می كند.
وی ادامه داد: ما از مقام های بحرینی می خواهیم از اصول بین المللی 'به ضرورت و تناسب' پیروی كنند.
پوزنر همچنین در سخنان خود خواستار رفع اتهام از كسانی شد كه متهم به اظهار نظر سیاسی و برگزاری تظاهرات صلح طلبانه شده اند. معاون وزیر امور خارجه آمریكا در ادامه سخنان خود از پلیس بحرین خواست تا تعادل قومی و مذهبی را در این كشور برقرار كنند، كارگرانی كه در جریان تظاهرات از كار خود بركنار شده اند به شغل خود بازگردند و از پزشكان و پرستارانی كه به دلیل كمك به تظاهركنندگان مورد اتهام هستند، رفع اتهام شود.
این، در حالی است كه بیست و سوم بهمن ماه خبرگزاری عربستان از دیدار ولیعهد بحرین با 'جیمز ماتیس' فرمانده نیروهای مركزی آمریكا در منطقه، و 'مارك فوكس: فرمانده ناوگان پنجم ارتش آمریكا كه در حال دیدار از بحرین هستند، خبر داد.
مقام های نظامی آمریكا بر ادامه همكاری نظامی با بحرین و حمایت از این كشور تاكید كردند.
به نظر می رسد اشتباه های سیاسی آمریكا در كشورهای منطقه منا (شمال آفریقا و خاورمیانه) تا حدی رسیده است كه حتی نوزدهم بهمن ماه 'هنری انشر' سفیر آمریكا در الجزایر، به مسوولان روزنامه 'الخبر' گفت 'سیاست آمریكا در نحوه تعامل با انقلاب های عربی بر اساس منافع و راهبرد، متفاوت بوده است و با هر كشوری بر اساس شرایط خاص آن كشور تصمیم گیری می شود'.
به گفته انشر، 'برای آمریكا تفاوت نمی كند هر گروه یا حزبی با هر عقیده ای پیروز میدان شود آنچه برای كاخ سفید از اهمیت خاصی برخوردار است، منافع ملی آمریكاست'.
** آینده بحرین به كدام سو می رود؟
------------------------------------------
در شرایطی كه كشورهای غربی رخدادهای سوریه را تا حدی بزرگ كرده اند كه حتی پبشنهاد مداخله نظامی را در كنار بركنار كردن رییس جمهوری این كشور قرار داده اند، اما كمترین توجه آنان را به بحرین شاهدیم.
از آن گذشته، كشورهای منطقه و نهادها و سازمان های مرتبط با آنان همچون شورای همكاری خلیج فارس كه می كوشد نقش های خود را با دخالت در اوضاع یمن و سوریه بیش از گذشته كند نیز گویی كنار گوش خود را نمی بینند.
در چنین شرایطی، پادشاه بحرین نیز با آرامش خاطر، مخالفان دولت خود را به تلاش برای به هم زدن امنیت ملی متهم می كند.
شیخ حمد به مناسبت یازدهمین سال صدور منشور طرح ملی بحرین مدعی شد 'اصلاحات در كشور ادامه خواهد داشت و بحرین با انتخاب یك مجلس منتخب كه نقش اساسی آن نظارت بر كار دولت است، تغییر می كند و مدرن می شود'.
اشاره او به برگزاری انتخابات میاندوره‌ای مجلس بحرین در دوم مهرماه بود كه در میان تحریم گروه های مخالف و استقبال 17 درصدی مردم (به ادعای گروه های سیاسی بحرینی) برگزار شد.
رهبر جمعیت الوفاق كه استعفای 18 نماینده این جمعیت در مجلس در اعتراض به كشتار مردم از بیست و پنجم بهمن‌ماه 1389 به بعد، سبب تعطیلی مجلس شده بود، بارها اعلام كرده است 'اصلاحات دولت بحرین، حكومت را به صورت دیكتاتوری حفظ خواهد كرد و نمی‌تواند ضامن مردمسالاری باشد'.
بنابراین به نظر می رسد در شرایطی كه شیخ حمد به دنبال نمایش چهره ای اصلاح طلبانه از خود نزد كشورهای غربی است، معترضان این كشور به چنین اقدام هایی چندان خوش بینانه نگاه نمی كنند.
تظاهرات بیست و پنجم بهمن ماه معترضان در منامه نیز بر همین امر تاكید می كند.
به نظر می رسد رژیم آل خلیفه در ادامه راه خود فقط چندین گزینه را پیش رو دارد:
ادامه كشتار معترضان و حكومت خشم و انزجار با اتخاذ سیاست مشت آهنین آن هم با كمك برخی كشورهای منطقه مانند عربستان سعودی كه حتی طرح الحاق بحرین را به كشور خود پیشنهاد داده اند كه خبر آن در مطبوعات درز پیدا كرد؛ این امر، منجر به افزایش روزافزون نارضایتی عمومی از حكومت خود و زیرزمینی شدن هسته های مقاومت خواهد شد. نتیجه، پیدایش گروه ها و افراد مخالف دولت با گرایش های تندروانه خواهد بود.
اصرار بر اصلاحات سیاسی كنترل شده از سوی شیخ حمد و مورد مخالفت رهبران مخالف؛ این راه نیز به جایی نخواهد رسید و نتیجه ای مانند گزینه قبلی خواهد داشت. در این میان سكوت كشورهای غربی و همسایگان منطقه ای، بر ناراحتی بحرینی ها و نیز ملت های آزادیخواه منطقه دامن خواهد زد.
پذیرش اشتباه های حكومت در برخورد با اعتراض های مردمی و توجه به گزارش های ارایه شده درباره نقض حقوق بشر در این كشور؛ به نظر می رسد انتخاب این گزینه منجر به مواخذه طیف وسیعی از مسوولان حكومتی و هواداران آل خلیفه خواهد شد كه در حوادث یك سال گذشته دست داشته اند. در چنین شرایطی، گروه های مخالف نیز باید راهی را برای ابراز عقاید و نظرات خود داشته باشند. البته با توجه به اوضاع كنونی بحرین، احتمال انتخاب این گزینه از سوی آل خلیفه كاملا رد شده است.
با این حال، چنانچه شیخ حمد بخواهد آینده سیاسی خود را در كشور بحرین بیش از این در خطر نیندازد و جایگاهی را برای خانواده و نزدیكان خود حفظ كند، باید به سوی گفت و گو با مخالفان و شنیدن صدای معترضان حركت كند. وی می داند هر سركوب ممكن است تا مدتی محدود اعتراض ها را در گلو خفه كند اما كوچك ترین بهانه و كمترین فرصت كافی است تا آتش های زیر خاكستر را دوباره شعله ور كند.
تحقیق**1961**1358
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
