آتش جنگ هشت ساله ایران و عراق سالهاست كه خاموش شده و نزدیك به ربع قرن از بمباران شیمیایی حلبچه می گذرد اما هنوز هم آثار و خسارت های جبران ناپذیر این اقدام غیرانسانی در این شهر باقی مانده و زخم های كهنه آن التیام نیافته است و با وجود گذشت این مدت، مردم این شهر هنوز هم از باقیمانده جراحت های این حادثه قربانی می دهند و مظلومانه رخت سفر برمی بندند.
بمباران شیمیایی حلبچه یكی از غیرانسانی ترین اعمال رژیم بعث عراق؛ وسیع ترین و گسترده ترین نوع استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی از جنگ جهانی اول تاكنون به شمار می رود؛ این بمباران نخستین و آخرین بمباران شیمیایی ارتش عراق نبود اما آنچه، جهانیان را به حیرت واداشت و در غمی شگرف فرو برد و حكومت عراق را پرچمدار كشتاری خونین كرد؛ مردان و زنان سالخورده و كودكان بی دفاعی بودند، كه هدف بمباران نیروهای بعث قرار گرفتند.
پیروزی رزمندگان دلاور ایران در عملیات والفجر 10 كه منجر به تصرف بخش هایی از كردستان عراق شد و با استقبال مردم این نواحی همراه بود، ضربه سنگینی به پیكره نیروهای حزب بعث وارد آورد و به دنبال این امر رژِیم عراق درصدد تلافی برآمد و بمباران شیمیایی حلبچه را در راس برنامه هایش قرار داد.
بیست و پنجم اسفند 1366هجری خورشیدی روزی بود كه صدام حسین فرمان بمباران حلبچه را صادر كرد و مردمان بی دفاع این شهر میزبان مهمانی ناخوانده شدند و كودكان مظلوم به جای آغوش گرم مادر، مرگ سرد را در آغوش گرفتند و به خواب ابدی فرو رفتند.
این بمباران، بخشی از عملیات گسترده انفال بود كه بر ضد ساكنان مناطق كردنشین عراق صورت گرفت و بر اثر این حمله حدود پنج هزار نفر از مردم حلبچه كشته و هفت هزار نفر مجروح شدند.
استفاده از سلاح های شیمیایی از سوی حكومت عراق، در حالی صورت پذیرفت كه این كشور جزو 120 كشور امضا كننده پروتكل ژنو راجع به منع استفاده از سلاح های سمی، خفه كننده و تركیبات باكتریولوژیك بود، اما حكومت عراق توجهی به این موضوع نكرد و تنها در پی جبران شكست در عملیات الفجر 10 برآمد و این چنین برای رسیدن به هدف خویش؛ غیرانسانی ترین روش ممكن را برگزید.
این بمباران از هر جهت و به هر مفهوم یك جنایت جنگی به شمار می رود كه بوسیله 50 فروند هواپیمای ویژه بمباران ارتش عراق كه هر یك به چهار بمب شیمیایی 500 كیلویی مجهز بودند، به اجرا درآمد تا برای همیشه بر پرونده اعمال غیرانسانی رژیم صدام حسین حك و پشیمانی بزرگی برای اجراكنندگان آن به بار آورد.
بمباران شیمیایی حلبچه واكنش های وسیعی را در سطح بین الملل به همراه داشت و شخصیت و رسانه های گوناگون هر كدام به طریقی آن را محكوم كردند و مدتی بعد از آن گروه های گوناگونی به این شهر اعزام و گزارش های مختلفی ارایه دادند.
روزنامه گاردین در این باره می نویسد:'هیچ جراحت و خون و اثری از انفجار روی اجساد دیده نمی شود. اجساد ده ها مرد، زن، كودك و حیوانات دست آموز در سطح منازل و خیابان های این بخش دورافتاده در كردستان عراق را پوشانیده اند. پوست این اجساد به طرز عجیبی تغییر رنگ داده و چشم هایشان باز ... این طرف مادری بچه اش را برای آخرین بار در آغوش فشرده و آن طرف پدری خود را سپر نوزادی، از آنچه نمی دانسته چیست؟ كرده است.'
خبرگزاری فرانسه اعلام كرد:'حلبچه شهری از كردستان عراق كه ... طی روزهای 27 و 28 اسفند ماه توسط عراق بمباران شیمیایی شده منجمد و ساكنان در خوابی عمیق فرورفته است.'
پروفسور اوبن هندریكس رییس آزمایشگاه سم شناسی بیمارستان دانشگاه گان در بلژیك گفت: عراق از سه نوع گاز مختلف علیه حلبچه استفاده كرده است و نیروهای عراقی شهر حلبچه را با گاز خردل (ایپریت)، گازهای اعصاب (تابون، سارین یا سومان) و با سیانوژن بمباران كرده اند و این سه نوع سلاح به صورت مجزا ولی با فاصله ای كوتاه و به طوری كه به صورت یك 'كوكتل بسیار سمی' در آیند، مورد استفاده قرار گرفته اند.
بمباران شیمیایی حلبچه یكی از تلخ ترین حوادث تاریخ است كه انسان هرعصری را در غمی بزرگ فرو می برد و نشان از مظلومیت مردمانی بی دفاع دارد كه ناجوانمردانه هدف كینه توزی دشمن قرار گرفتند، آنها كه امید داشتند طلوع دیگری را بیند، بمب های شیمیایی، غروبی تلخ را برایشان به بار آورد و بازماندگان این حمله در كنار درد و رنج خویش، داغدار كوچ تلخ عزیزانشان شدند.
اطلاع**2002**1717
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
