* حكمت (400) شناخت واقعیّتها و خرافات
چشم زخم حقیقت دارد. استفاده از نیروهای مرموز طبیعت حقیقت دارد. سحر و جادو وجود دارد و فال نیك راست است و رویداد بد را بدشگون دانستن، درست نیست.
بوی خوش، درمان و نشاط آور است. عسل درمان كننده و نشاط آور، سواری بهبودی آور و نگاه به سبزه زار درمان كننده و نشاط آور است.
* حكمت (401) ضرورت هماهنگی با مردم
هماهنگی در اخلاق و رسوم مردم، ایمن ماندن از دشمنی و كینههای آنان است.
* حكمت (402) ضرورت موقعیت شناسی
شخصی در حضور امام (ع) سخنی بزرگتر از شان خود گفت. حضرت علی (ع) فرمودند: پر در نیاورده پرواز كردی و در خردسالی آواز بزرگان سر دادی.
* حكمت (403) پرهیز از كارهای گوناگون
كسی كه به كارهای گوناگون پردازد، خوار شده و پیروز نمی شود.
* حكمت (404) تفسیر لاحول ولا قوه الّا بالله
از امام (ع) معنی لاحول ولا قوّة الا بالله را پرسیدند. حضرت (ع) در پاسخ فرمودند: ما برابر خدا مالك چیزی نیستیم و مالك چیزی نمیشویم، جز آنچه او به ما بخشیده است. پس چون خدا چیزی به ما ببخشد كه خود سزاوارتر است، وظایفی نیز بر عهده ما گذاشته و چون آن را از ما گرفت، تكلیف خود را از ما بر داشته است.
* حكمت (405) جاهلان متظاهر به دین
هنگامی كه 'عمّار یاسر' از یاران حضرت علی (ع) با 'مغیرة بن شعبه' بحث میكرد، امام (ع) به او فرمودند: ای عمار! مغیره را رها كن. زیرا او از دین به مقداری كه او را به دنیا نزدیك كند، برگرفته و به عمد حقائق را بر خود پوشیده داشت، تا شبهات را بهانه لغزشهای خود قرار دهد.
* حكمت (407) ارزش عقل
خدا عقل را به انسانی نداد، جز آن كه یك روز او را با كمك عقل نجات بخشید.
* حكمت (408) سر انجام حق ستیزی
هر كه با حق درآویزد، حق او را بر زمین زند.
فراهنگ**103**